KORROL
Grensgeval i.s.m. Aifoon
ā
Na de succesvolle familievoorstellingen Plock! en murmur vormt KORROL het sluitstuk van een drieluik over kunst en creëren.
ā
In KORROL componeert een acrobatische architect met kilo’s beton de ruimte. Jakob bouwt torens, de torens veranderen in een stad, een verlaten vlakte, een mens. Maar steeds als hij de laatste steen probeert te leggen, blijkt zijn werk onaf. Jakob balanceert vervaarlijk op wankele torens, springt op zijn handen van steen naar steen. Maar wat hij ook probeert: alles blijft zo stijf en stil. Tot hij het beton aantrekt: draaiend op loodzware schoenen orkestreert hij een klein ballet, in een duet met een massieve bal scheert hij rakelings langs zijn publiek. Zijn hele lichaam (ver)bouwt hij. Zelfs als hij bijna bezwijkt onder het gewicht vindt Jakob nog net de vrijheid voor een duet tussen teen en pink. In een wereld van reizend en voelbaar geluid verbouwt hij samen met het publiek de wereld.
Resultaat: bruisend nieuw circus-geluidstheater waar het publiek middenin zit. Met drummende blokken, een versteende acrobaat en dansend beton.
Duur: 50 minuten
Leeftijd: 4ā
ā
Credits
ā
Concept en regie: Hanne Vandersteene en Mahlu Mertens
Vormgeving: Architect Lode De Smet Van Damme
Spel: Jakob Lohmann
Geluidsconcept: Stijn Dickel (Aifoon vzw)
Lichtontwerp: GEERT VANOORLé
Dramaturgie: Mieke Versyp
Kostuumontwerp: JanaRoos
Techniek: Bram Waelkens
Productieleiding en tourmanagement: Simon Monbaliu
ā
Met steun van
ā
Aifoon vzw
C-Takt
Circuswerkplaats Dommelhof
Cirklabo
CirquEvolution (Fr)
De Grote Post
De Vlaamse overheid
Festival Spring (Fr)
Cirque-Théâtre d’Elbeuf (Fr)
Miramiro
PERPLX
Perpodium
Rotondes Luxembourg
Sabam for Culture
Stad Gent
De Tax Shelter
xxx
Circusmagazine #61 Een dansante symfonie voor Ć©Ć©n acrobaat, twee speakers, een tiental geluidsdoosjes en 100 bijzondere rugzakken: āMurmurā zoekt de grens op tussen acrobatie en geluid. De nieuwe kleutervoorstelling van Grensgeval is een artistiek waagstuk dat even spannend voor kinderen als voor volwassenen is. En dat is waar het Hanne Vandersteene en Mahlu Mertens om te doen is: āWe willen geen voorstelling maken waarvan volwassenen zeggen: āOh, zo leuk voor mijn kind!ā Het moet ook hen fascineren.ā